معنی حسن بروجردی - جستجوی لغت در جدول جو

حسن بروجردی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(حُ سَ نِ بُ جِ)

حاج آقا حسین بروجردی، ابن آقا علی بن احمد بن علینقی بن جواد طباطبائی بروجردی (1292-1381 هجری قمری). وی از نوادگان سید محمد طباطبائی است که از زواره به بروجرد رفته و فرزندانش در عراق و ایران تاکنون به خاندان بحرالعلوم و طباطبائی شهرت دارند. بروجردی در بروجرد متولد شده و مدتی در اصفهان و سپس از سال 1320 هجری قمری در نجف تحصیل نموده و در 1328 هجری قمری به بروجرد بازگشت و پس از مرگ حاج شیخ عبدالکریم یزدی حائری در 1364 هجری قمری از آنجا به قم آمد و مرجعیت عامه شیعه را یافت و تا آخر عمر در این مقام باقی بود. از آثار او مسجد بزرگی است که در جنب حرم معصومه ساخت و به نام مسجد اعظم معروف است و دارای کتاب خانه مستقل و قابل استفاده میباشد. و دیگر مدرسه ای که در نجف ساخته و آن نیز دارای کتابخانه ای قابل توجه میباشد. تعمیر مساجد و مدارس بسیارو از جمله تعمیر مدرسه مهدیخان واقع در میدان قم نیز بکوشش او انجام گرفته است. داماد وی شرح احوال او را در کتابی جداگانه به نام ’خاطرات زندگانی آیهالله العظمی بروجردی’ تألیف ودر 208 صفحه منتشر کرده است. در زمان ریاست او بر حوزۀ روحانی قم، برای اولین بار مکاتبات رسمی مذهبی میان این حوزه و حوزۀ جامع ازهر قاهره صورت گرفت.
در کتاب ’خاطرات زندگانی حضرت آیهالله العظمی آقای بروجردی’ کتب زیر را از تألیفات وی بر شمرده اند: 1- رساله ای در اصول. 2- حاشیه بر نهایه. 3- دورۀ فقه. 4- حاشیه بر فهرست شیخ منتجب الدین. 5- حاشیه بر ’مبسوط’. 6- سند صحیفۀ سجادیه. 7- تجرید اسانید کافی. (ذریعه ج 10 ص 112). 8- بیوت الشیعه. 9- اسانید تهذیب. 10- اسانید من لایحضره الفقیه. 11- اسانید رجال کشی. 12- اسانید استبصار. 13- اسانید خصال صدوق. 14- اسانید امالی شیخ صدوق. 15- تجرید اسانید علل الشرایع. 16- فهرست شیخ. 17- تجرید رجال کشی. 18- مستدرک رجال شیخ طوسی

لغت نامه دهخدا